เอาหล่ะต่อไปก็...
เนียร์ทิ้งใยบวบที่มือลงกับพื้นก่อนจะเปลี่ยนสัมผัสใหม่ให้อีกฝ่ายแทน
สัมผัสที่ไม่ต้องผ่านสิ่งใดๆนอกจากร่างกายกับร่างกาย
ริมฝีปากบางขยับเข้าหาลาดไหล่ช่องว่างระหว่างสองคนถูกเติมเต็ม
ด้วยการกระถดแผ่นอกของคนน้องประชิดเข้ากับแผ่นหลังกว้างของคนพี่
นิ้วเรียวยังคงทำงานควบคู่ไปกับริมฝีปากคู่สวย
ยามเมื่อริมฝีปากสัมผัสกับส่วนต่างๆของร่างกาย
นิ้วเรียวก็ทำหน้าที่คลอเคลียอยู่ไม่ห่าง
มือหนาเอื้อมจับแขนน้องน้อยเพื่อนำทางไปหาส่วนแข็งขืน
ที่เขาก็ไม่รู้ว่ามันเริ่มขยับขยายขึ้นมาในตอนไหน
ครั้นเมื่อนิ้วเรียวเจอเข้ากับส่วนแข็งขืนที่พี่ซีของเขาชอบเรียก
แทนส่วนนั้นว่า ''คอล่าง'' อยู่บ่อยๆ
ไม่มีครั้งไหนเลยที่เนียร์จะไม่รู้สึกว่าคอล่างของพี่ซีจะมีขนาดเท่าเดิม
ตรงนี้มันจะมีขนาดเพิ่มขึ้นได้ทุกครั้งด้วยหรอ
เป็นสิ่งที่เนียร์ก็ให้คำตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน...
คนพี่หันตัวเองกลับมาหาคนน้อง
ทั้งๆที่ก็ยังไม่ปล่อยมือที่ให้น้องเกาะกุมคอล่างของตัวเองอยู่
มืออีกข้างเชยคางคนน้องให้หันมาสบตารีเรียวของตน
เมื่อสายตาประสานกันเหมือนมีแรงดูดของแม่เหล็ก
ให้หน้าคมของพี่กับหน้าหวานของน้องขยับเข้าหากัน
จมูกโด่งสัมผัสกับจมูกรั้นของเด็กดื้อ
จมูกรั้นเอียงเข้าหาอย่างรู้งานเพื่อรับองศาของริมฝีปากหนา
ที่กำลังจะเข้าครอบครองริมฝีปากบางอย่างเชื่องช้าแต่ทว่าแนบแน่นทุกการตอบรับ
ซีดูดดึงริมปากของน้องซ้ำๆเหมือนกำลังชิมขนมชิ้นโปรด
ลิ้นหนาดันตัวเองเข้าสู่โพรงปากเล็กที่เปิดต้อนรับการรุกล้ำของคนพี่
หยาดน้ำวาวใสถูกสายน้ำที่ยังคงทำหน้าที่ไหลผ่านจากฝักบัวกลืนกินจนแทบจะเป็นน้ำสายเดียวกัน
เป็นจูบที่ชุ่มช่ำจนสั่นไหวไปถึงก้อนเนื้อในอก
"พ พี่ซี''
ซีปล่อยให้น้องเรียกชื่อตัวเองแค่สามวิในใจ
แล้วทวงริมฝีปากบางกลับคืนมา
มือหนายกขึ้นประคองหน้าหวานของน้องที่หลับตาพริ้มรับจูบจากตน
ซีปล่อยให้จูบนี้เนิ่นนานจนลืมสิ่งที่รอจากน้องก่อนหน้านี้
"น้องเนียร์เข้ามาแบบนี้รู้ใช่ไหมครับจะเจอกับอะไร"
"ค ครับ เนียร์รู้"
เนียร์พูดไม่เต็มคำเพราะโดนสายตาของพี่ซีจ้องไม่วางตาสายตาแบบที่เนียร์รู้ว่าพี่ซีหมายถึงอะไร
"น้องเนียร์รู้ว่า...อะไรครับ"
"รู้ว่าพี่ซีจะลงโทษเนียร์ เพราะเนียร์ดื้อ...เนียร์โกหกพี่"
"ครับ น้องเนียร์ก็รู้นี่แล้วทำไมยังทำ"
"เนียร์ ขอโทษ หายโกรธเนียร์นะ"
ริมฝีปากบางทาบลงบนแก้มของคนพี่ดังฟอดใหญ่
กดซ้ำลงไปที่เดิมอีกสองสามทีหวังให้พี่หายโกรธ
"น้องเนียร์ครับคิดว่าทำแบบนี้แล้วจะพี่หายโกรธเลยหรอครับ"
ใช่ครับ น้องคิดถูก
จริงๆพี่หายตั้งแต่น้องก้าวเข้ามาในนี้แล้ว
พี่ยอม ยอมน้องตั้งแต่หน้าประตูแล้วครับ...
"พี่ซีก็บอกมาสิครับว่าต้องทำยังไงพี่ถึงจะหายโกรธ ต้องทำแบบไหนที่พี่จะชอบ"
"ลองคิดดูสิครับน้องเนียร์"
ซีตอบหยั่งเชิงใส่น้อง
เขาเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าน้องจะรู้ใจเขาบ้างรึป่าวว่าเขาชอบแบบไหน
ถ้าถามว่าเขาชอบแบบไหน
สำหรับซีแค่คนตรงหน้าเป็นเนียร์แบบไหนเขาก็ชอบทั้งนั้นแหละ
"งั้น แบบนี้พี่ซีชอบมั้ยครับ"
เนียร์เริ่มทำในสิ่งที่คิดว่าพี่ซีน่าจะชอบ
ทำในสิ่งที่ซีแทบจะคลั่งตาย...
นิ้วเรียวที่มีเพื่อนคู่ใจอย่างริมฝีปากบางไล่สัมผัสไปพร้อมๆกัน
บนแผ่นอกแกร่งของพี่ซี
พักหลังมานี้พี่ซีเริ่มดูแลตัวเองบ้างแล้ว
เนียร์เพิ่งสังเกตตอนที่ริมฝากปากของเขาไล่กดจูบ
อกกว้างของพี่ซีมันเริ่มจะแน่นๆขึ้นมาจากแต่ก่อน
ไหนจะกล้ามหน้าท้องที่ค่อยๆขึ้นมาอีก
เขาเริ่มรู้สึกหวงพี่ซีขึ้นมาอย่างหงุดหงิดใจ
ทั้งหมดนี้มันต้องเป็นของเขาคนเดียว
พิษรักแรงหวงทำใหัจังหวะเนิบนาบในตอนแรก
กลายมาเป็นจังหวะที่ทำให้พี่ซีเอ่ยเรียกชื่อของเขาออกมาด้วยความพอใจ
ริมฝีปากบางยังคงทำหน้าที่ของมันต่อไป
เนียร์คุกเข่าลงพร้อมรับมือกับคอล่างของพี่ซีแล้ว
มือหนาสอดเข้าหากลุ่มผมดำนิ้วเรียวลูบวนให้อีกฝ่ายผ่อนคลาย
น้องไม่เคยใช้ปากกับซีและซีก็ไม่เคยร้องขอให้น้องทำ
เว้นแต่ถ้าน้องอยากทำให้ เขาก็ไม่คิดจะขัด...
"ระวังอย่าให้ฟันโดนเพราะพี่จะเจ็บ"
ซีเลือกใช้วิธีบอกสั้นๆที่คิดว่าน้องคงเข้าใจ
มือบางขยับขึ้นลงค่อยๆเปลี่ยนจังหวะจากช้าไปเร็ว
นิ้วโป้งลูบวนส่วนหัวที่ปลาย
เนียร์มองคอล่างพี่ซีด้วยใจหวั่นๆว่าทั้งหมดนี้
มันจะเข้าไปอยู่ในปากเขาได้ยังไง
''กลัวหรอ ถ้ากลัวไม่ต้องทำก็ได้น.. อ่า"
ปากน้อยๆของเนียร์กำลังกลืนกินคอล่างที่พี่ซีรักหนักรักหนา
จังหวะแรกที่เข้าไปเนียร์เกือบจะสำลัก
เพราะใส่คอล่างของพี่ซีเข้าไปเกือบจะครึ่งของทั้งหมด
"ไหวไหมเนียร์"
ซีตกใจที่น้องเกือบจะสำลัก
สงสารก็สงสารแต่จะให้หยุดตอนนี้ซีไม่ยอมแน่ๆ
"ครับ เนียร์คงเข้าไปเยอะเกิน ขอลองใหม่อีกทีนะครับพี่ซี"
เนียร์เป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าเอ็นดูที่สุดของเขาแล้ว
ให้ลองได้ทั้งชีวิตเลยครับคนดี...
ครั้งนี้เนียร์ค่อยๆลากลิ้นไล่มันขึ้นลง
เนียร์แอบช้อนตามองพี่ซีว่าพี่เขาเป็นยังไงบ้าง
พี่ซีหลับตาพริ้มรับสัมผัสของเขาเป็นอย่างดี
เนียร์จึงเริ่มใช้ปากครอบส่วนแข็งขืนของพี่ซีช้าๆพอรู้จังหวะตัวเอง
ความเร็วก็ค่อยๆเพิ่มขึ้น
สัมผัสและเสียงแหบพร่าที่พี่ซีเรียกชื่อเขาถี่ๆ
ทำให้เนียร์รู้ว่ามีบางอย่างใกล้จะออกมาจากตัวพี่ซีแล้ว
น้องน้อยเร่งจังหวะตามแรงกดจากศรีษะตัวเองที่พี่ซีระบายผ่านมือหนา
ในตอนที่ซีรู้ว่าตัวเองใกล้จะถึงขีดจำกัดของตัวเองแล้ว
ซีพยายามดันเนียร์ให้หยุดก่อนที่น้ำคลั่งในท่อคอล่างของเขาจะแตกออกมา
แต่คนดื้อยังไงก็ดื้ออยู่วันยังค่ำ
เนียร์ไม่ยอมปล่อยคอล่างของพี่ซีให้เป็นอิสระ
จนสุดท้ายน้ำที่รอการระบายของพี่ซีก็แตกปะทะไปทั่วทั้งปากของน้อง
ซีประคองให้น้องยืนขึ้นข้างตัวเขา
นิ้วเรียวไล่เช็ดคราบน้ำขุ่นที่เขาเป็นคนทำให้หน้าหวานนี้เลอะไปด้วยฝีมือของตัวเอง
"พี่ซีชอบแบบนี้มั้ย"
"คนดีทำอะไรให้พี่ก็ชอบทุกอย่างแหละครับ"
เนียร์ยิ้มออกมาอย่างไม่เก็บอาการ
จนหนวดแมวน้อยๆออกมาทักทายบนหน้าหวาน
"บี๋หายโกรธแล้ววว"
"ใครบอกว่าหาย พี่พูดตอนไหน"
"ก็บี๋เรียกคนดีแล้ว แปลว่าหายแล้ว" เนียร์ตอบหน้ายู่
"มานี่สิแล้วพี่จะบอกว่าหายรึยัง"
ซีจับคนตัวเล็กของเขาหันหลังไปอีกฝั่ง
ไหล่หนาบดบังน้องน้อยให้จมหายไปในอกกว้าง
มือบางสองข้างวางทาบบนผนังที่เย็นเฉียบไม่ต่างกับสัมผัสที่ได้รับ
ริมฝีปากหนางับใบหูน้องอย่างเอาใจแต่
ลมหายใจร้อนไล่รดลำคอเนียนขาว
มือหนาเคลื่อนหาบลูเบอร์รี่เม็ดโต
ส่วนปลายนิ้วชี้ก็บดขยี้เม็ดบลูเบอร์รี่ทั้งสองลูกจนร่างเล็กสั่นไหว
ตอนนี้บลูเบอร์รี่ของเขาใกล้พร้อมจะราดลงบนชีสพายแล้ว...
เสียงลมหายใจหอบถี่สลับกับเสียงร้อง
ที่ต่างฝ่ายต่างเรียกชื่อของกันและกัน
ดังก้องอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมเล็ก
นิ้วเรียวถูกสอดใส่เข้าทางด้านหลังจากหนึ่งเป็นสอง
เอวคอดถูกมือหนาประคองให้ขยับสอดคล้องกับการสอดใส่
นิ้วเรียวชักออกพร้อมเปลี่ยนจากสองนิ้วเป็นสิ่งที่มีขนาดใหญ่กว่า
"พี่จะเข้าไปหาแล้วนะครับคนดี"
คนตัวเล็กของซีแอ่นกายแทนคำตอบ
ซีค่อยๆพาคอล่างเข้าไปสำรวจถ้ำน้องน้อย
สะโพกสอบขยับเข้าออกอย่างเอาแต่ใจ
อารมณ์ที่พลุ่งพล่านบวกกับสัมผัสแปลกใหม่ที่เขาได้รับก่อนหน้านี้
ทำให้เจ้าของเอวคอดทรุดเพราะทนแรงเสียดสีไม่ไหว
ซีเห็นน้องท่าไม่ดีเขาจึงเอื้อมปิดฝักบัวก่อนจะช้อนร่างบางพาดบนไหล่
พาน้องออกมาจากห้องน้ำ
คนตัวเล็กถูกวางลงบนเตียงอย่างเบามือ
ร่างหนาเอนลงคร่อมอีกฝ่ายไว้ก่อนจะพรหมจูบ
ทั่วหน้าหวานเหมือนต้องการชะโลมความเจ็บที่ทำกับน้องไปก่อนหน้านี้
"พี่ขอโทษที่เอาแต่ใจมากไปหน่อย''
นิ้วเรียวปัดปอยผมหน้าม้าที่ปรกบนดวงตากลม
วงแขนเล็กโอบรอบคอคนพี่ให้โน้มตัวลงมาหา
ริมฝีปากบางทาบปลายคางคนพี่ด้วยความรัก
"เดี๋ยวพี่ไปเอาผ้าเช็ดตัวให้นะ เปียกหมดแล้ว"
ซีดันตัวเองออกจากวงแขนเล็กของน้อง
แต่ถูกแรงฉุดไม่ให้เขาไปไหน
ตากลมแป๋วของน้องมองเขาไม่วางตา
เหมือนจะบอกความต้องการบางอย่าง
"ไม่เอา พี่ทำเนียร์เจ็บแล้วจะไม่รับผิดชอบต่อให้จบหรอครับ"
เด็กคนนี้มันร้ายจริงๆนะครับสงสัยจะซึมซับจากเขาเยอะ...
"พี่สัญญาจะไม่ทำแบบเมื่อกี้อีก"
นิ้วก้อยของคนพี่ยกขึ้นเอ่ยบอกคำมั่นที่ไม่รู้ตัวเองจะทำได้จริงมั้ย
"ไม่ต้องสัญญาหรอกครับ เนียร์รู้ว่าพี่ทำไม่ได้"
น้องบอกอย่างรู้ทัน
ซีเริ่มลิ้มรสชีสพายของเขาอีกครั้ง
ความเปรี้ยวที่เขาสัมผัสก่อนหน้านี้ถูกแทนที่
ด้วยความหวานในเวลาถัดมา
ลิ้นหนาวนไปหยอกล้อกับเม็ดบลูเบอร์รี่อีกครั้ง
มันโดนดูดดึงจนเหมือนเจ้าของสวน
ต้องการจะเก็บเกี่ยวผลบลูเบอร์รี่ลูกนี้ออกจากสวนให้ได้
แต่เมื่อได้มาแล้วก็ยังไม่หยุดบีบคั้นผลของมัน
แบบที่ไม่กลัวว่าผลของมันจะช้ำคามือ
คนเก็บเกี่ยวคนนี้หรือไม่
มือหนาเอื้อมจับคนตัวเล็กที่นอนอยู่
ให้ขึ้นมาแนบชิดกับสัมผัสที่เขากำลังจะมอบให้
เจลล่อลื่นถูกชะโลมลงบนแกนกายของคนพี่ด้วยฝีมือของมือบาง
นิ้วเรียวลูบไล้จนทั่วทั้งส่วนแข็งขืน
เขาจับแกนกายเข้าไปยังส่วนอ่อนไหวของน้อง
เอวคอดขยับขึ้นลงตามมือหนาที่คอยควบคุม
คนตัวเล็กที่อยู่ด้านบนพอเริ่มจับจังหวะได้
มือหนาก็เคลื่อนต่ำบีบเนื้อเนียนสองข้าง
ที่สั่นกระเพื่อมจนเกิดเสียงดังน่าอายไปทั่วทั้งห้อง
มือบางจรดลงบนสันกรามสองข้างของคนพี่
ลมหายใจถี่ร้อน เสียงพร่ำบอกความต้องการ
ทุกอย่างถูกพรั่งพรูออกมาพร้อมกับน้ำสีขาวขุ่นที่ชุ่มอุ่น
ทั้งนอกและในตัวของคนน้อง
"พ...พี่ซี"
"ค...คนดี ครับ"
ร่างหนากระตุกตามเมื่อปลดปล่อยคอล่างให้เป็นสุข
ถูกแล้วที่ซีไม่สัญญากับน้องไว้ถึงจะอยากทะนุถนอมร่างบางนี้ไว้
แค่ไหนแต่พอได้สัมผัสซีก็ห้ามตัวเองไม่ได้ทุกครั้งไป
ไปจิกหมอนต่อในจอยนะคะ
